Бундан роппа-роса қирқ йил йил муқаддам кўҳна Англия шаҳарларидан бирида Паркер исмли бир бадавлат жаноб яшарди. Ўша жаноб кўп йиллар давомида даллолик билан шуғулланиб, анча-мунча бойлик орттиришга муяссар бўлганди. Паркер шаҳар четидаги сўлим жойлардан бирида ўзига данғиллама далаҳовли қурдириб, у ерда хушрўй хотини билан турарди.

Хуллас калом, ўз касбининг моҳир устаси бўлган Паркер тинимсиз меҳнат ила қариган чоғида роҳат-фароғатда ҳаёт кечириш учун ҳамма нарсани муҳаё қилганди. Аммо кекса даллолнинг бошида биргина ташвиш бор эди, яъни у ёлғиз ўғлининг номақбул хатти-ҳаракатларидан сира кўнгли тўлмас, унинг келажагини ўйлаб, кўп қайғурар, изтиробга тушарди.